وقتی صحبت از تلویزیون به میان می آید مسلماً کیفیت تصویر مهمترین ملاک و  معیار برای خرید آن است. تلویزیون هایی که در گذشته به فروش می رفت از  کیفیت تصویر چندان مطلوبی نسبت به تلویزیون های امروزه برخوردار نبودند.  تلویزیون های امروزی با کیفیت تصویری خیره کننده و ظرافتی مثال زدنی به  خانه های ما راه پیدا کرده اند. اگر قرار باشد محافظ صفحه تلویزیون از  کیفیت تصویر بکاهد و یا خللی در ارتباط برقرار کردن با تصاویر و یا فیلم  هایی که از صفحه تلویزیون پخش می شوند ایجاد کند نه تنها باعث آرامش ما نمی  شوند بلکه ذهن ما را آزار می‌دهند. این مطلب همانند کسی که اتومبیل  گران‌قیمتی خریده است اما قادر نیست از امکانات آن استفاده کند.  از میان متریال های مختلف که در کشور ما برای ساخت محافظ صفحه تلویزیون  استفاده می شود مسلماً متریالی قابل قبول و مورد پسند است که کمترین میزان  تاثیر را بر تصاویر تلویزیون بگذارد و در ایده آل ترین شرایط تاثیری بر  کیفیت پخش تلویزیون نگذارد. جانبیتو قصد دارد در این مقاله انواع متریال هایی که در کشور برای ساخت محافظ  صفحه تلویزیون مورد استفاده قرار می گیرد را از نظر تاثیر بر کیفیت تصویر  تلویزیون به اختصار بررسی کند. لازم به ذکر است داده های زیر از متریال 3  میلیمتر حاصل شده اند:   

*کریستال: درصد عبور دهی نور از این متریال چندان قابل قبول نمی باشد و در  بهترین شرایط و بهترین متریال ۷۷% نور را عبور میدهد و ۲۳ درصد جذب نور و  یا انعکاس دارد. این درصدها به این معناست که این متریال تا ۲۳ درصد بر  کیفیت تصویر و رنگها تاثیر می گذارد.     

*پلی کربنات شفاف: درصد عبور دهی پلی کربنات شفاف بسیار بالاتر از کریستال  می باشد و نور را می تواند تا ۸۸% بدون تاثیر بر کیفیت نور عبور دهد و تنها  ۱۲ درصد بر کیفیت تصویر و رنگ های ساطع شده از صفحه تلویزیون تاثیر می  گذارد. البته درست است که نسبت به کریستال در سطح بالاتری قرار دارد اما  هنوز تا کیفیتی که آزار دهنده نباشد فاصله دارد.          

*پلی اتیلن a-pet: درصد عبور دهی نور از این متریال تا 85 درصد می باشد.  هرچند این متریال نسبت به پلی کربنات شفاف نمره قابل قبول تری را در میزان  عبور دهی نور به دست آورده است اما از لحاظ ضربه گیری و ضربه پذیری نسبت به  پلی کربنات شفاف ضعیف تر است که این مطلب در این مقاله مورد بررسی قرار  نمی گیرد.    

*پلی متیل متاکریلات: درصد عبور دهی نور از پلی متیل  متاکریلات تا 92 درصد ثبت شده است که رقم قابل توجه و قابل قبولی است. تا  این لحظه که نگارنده این مقاله را ارایه می‌دهد هیچ متریالی در مقیاس صنعتی  شفافتر و با درصد عبوردهی نور بیشتر از پلی متیل متاکریلات وجود ندارد.  البته در مقیاس های آزمایشگاهی و یا متریال هایی که برای مقاصد خاصی همچون  اخترشناسی مورد استفاده قرار می‌گیرند وجود دارد اما با هزینه هایی هنگفت  در تولید و فروش عرضه می شوند.

 ذکر این نکته نباید مورد غفلت قرار بگیرد که  دو تکنیک کست و اکسترود در تولید پلی متیل متاکریلات بر درصد عبور دهی نور  تاثیر می گذارند و درصد ۹۸ که در این مقاله ذکر شده است مربوط به شیت هایی  است که با تکنیک کست و از منومر ویرجین تولید شده است. شیت هایی که با  تکنیک اکسترود تولید می شوند تا ۵ درصد نور را کمتر از شیت هایی که با  تکنیک کست تولید می شوند عبور می دهند.